Bir zamanlar orta okula giderken sinifimiza başka bir okuldan biri çıka geldi.
Pek sakin mülayim, kimsenin konuşmadığı, hep bir köşede duran biri.
Sonra sonra öğrendik ki, yakında zaten gideceğini bildiğinden dolayı kimseye bağlanmak istememiş, kimseyide bağlamak istememiş kendine.
Evet Kuzey-Güney dizisini seyrettikce O geliyor aklıma.
Oda benim hayatımdaki Kuzeydi.
Tam olarak nelerden dolayı suçlandığını bilmedik hiç bir zaman ama kötü arkadaşlar yüzünden yargılandığını da biliyorduk.
3 yıl sonra yeniden gün ışığına adım attığında ilk beni aramıştı.
Ben hiç bir zaman kötü niyet barindirmadim kalbimde. İnsani geçmişi ile yargilamadim.
Sistem onu kabul etmedi, ne iş bulabildi, nede kendine göre bir eş yada sevgili.
Hep geçmişinde olanlari sundular yeniden önüne.
Hep sorgulayıcı gözlerle baktılar gözlerine.
Kimse ona güvenmedi.. Ben dışında
Sonra tilkinin dönüp dolaşıp geri döneceği yer kürkçü dükkânı misali - yeniden buldu kendini içeride.
Geçenlerde bir gazetede adını kısaltılmış harflerle okuduğumda bile bildim bu Kuzeyin benim tanıdığım Kuzey olduğunu...
Demem o ki suçu ne olursa olsun hala kötü bakamıyorum bu arkadaşıma. Sistem bundan başka biri olmasına izin vermedi çünkü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder