Yavas yavas sona geliyorum.
13.12.2018 son is günüm.
Geriye kalmis izin günlerimi kullanarak araligin ortasinda ayriliyorum sirketten.
Baslarda cok üzülmüs olsamda, isime son verilmesinin baska insanlarin kötü niyetlerinden dolayi kaynaklandigini bilsem de, mutluyum.
Cünkü ben insanligimdan hic bir sey kaybetmedim.
Isten cikartilacagimi ögrendigim günden itibaren yine de calismaya devam ettim.
Gidip doktordan haftalar süren rapor alabilirdim.
Almadim.
Isimi yapmayabilirdim. Bilgisayar basinda internette gezinebilirdim.
Yapmadim.
Gezmedim.
Isimi en güzel bicimde devam ettirdim.
Isci dairesinden gelen is önerileri icin CV hazirligina baslayacagim bu haftasonu.
Kendi arastirmalarim ile buldugum bir kac is yerine de basvuracagim.
Kendime zaman ayirmaya, ruhumu dinlendirmeme az kaldi.
Sabahlari kalkip sevincle ise gelmiyorum ama
aynaya bakabiliyorum her sabah büyük bir gönül rahatligiyla.
Görüstügümüz zaman görüsürüz :)